Vierde week, zaterdag 9 juni 2018, dag 22

De warme Albergue verlaten en wandelen door een mooi plaatsje waar we zaten. Ik wandel nog steeds met de Chileense. We hebben mooi vergezichten van de bergen van de Montes van Leon. Een stenen pad brengt ons naar boven. Regenwater van gisteren stroomt over her pad alsof we in een rivier lopen. Al klimmend komen lopen we door de mist/ wolken de berg op en komen met een Oostenrijkse in Foncebadon, een halfvervallen dorp alsof er oorlog is geweest, veel ingevallen, kapotte huizen. Het zou herstelt worden, nog niet veel van te zien. Bij een winkel heerlijk ontbeten. Na hervatting van de wandeling met onderweg veel heide en niet meer gele brem, witte brem, komen we bij de Cruz de Ferro, een lange slanke paal met een ijzeren kruis erop bovenop een hoogvlakte van de Monte Irago. Het is er een hele drukte, iedereen wil daar op de foto en elke pelgrim legt er een meegenomen steen neer. Zo ik ook en de Chileense ook.

Het gebed bij het achterlaten van steen bij het kruis is: Heer, moge deze steen symbool voor mijn inspanningen op mijn bedevaart, die ik aan de voet van het kruis van de Verlosser neerleg, eens, als over de daden van mijn leven wordt geoordeeld, de weegschaal ten gunste van mijn goede daden doen doorslaan. Moge het zo zijn!

Als we doorlopen besluiten we het stenen pad te verruilen voor de straat. Het loopt rustiger  met minder belasting voor de spieren. De volgende plaats met mooie balkons voor het huis lijkt net een cowboydorp! Als we bij een hotel lunchen komt daar een hele groep Spanjaarden met elkaar wat drinken, wat kippenhok zeg! We stoppen in Riego de Ambros. Een koude herberg, waar we kunnen eten, omdat in het dorp geen restaurant en winkel is. Ik ga zo eten.